First page Back Continue Last page Overview Graphics
فرورانش
در مرزهای تخریبی یک صفحه به زیر یک صفحه دیگر می‌رود. همواره این صفحه‌ای اقیانوسی است که می‌تواند به زیر یک صفحه‌ی دیگر، قاره‌ای یا اقیانوسی، برود. تا بحال مشاهده نشده که یک صفحه‌ی قاره‌ای به زیر صفحه‌ای دیگری فرورانده شود. سبک‌تر بودن سنگ‌های پوسته قاره‌ای نسبت به پوسته اقیانوسی فرورانده شدن آن را غیرممکن می‌کند. فرآیند فرورانش ازدیاد سطح ناشی از فرآیند گسترش کف اقیانوس‌ها را با فروراندن پوسته اقیانوسی خنثی می‌کند.
در امتداد یک مرز تخریبی صفحه فرورونده خم می‌شود و گودال‌های اقیانوسی را بوجود می‌آورد. این گودال‌ها که دارای عرض کمی هستند بسیار عمیق‌تر (بطور متوسط ۷ کیلومتر) از عمق متوسط اقیانوس‌ها (۵ کیلومتر) هستند و حتی عمقشان به ۱۱ کیلومتر هم می‌رسد.
در اثر خم شدن پوسته و فشرده‌شدن آن به درون زمین قسمت بالایی صفحه فرورانده می‌شکند و باعث بوجود آمدن زلزله در محدوده عمقی ۱۰ الی ۷۰۰ کیلومتری می‌گردد. بزرگترین و عمیق‌ترین زلزله‌ها در مناطق فرورانش اتفاق می‌افتند.