ضعف کشنده تئوری اشتقاق قاره‌ها !

• تئوری اشتقاق قاره‌ها نه تنها مورد استقبال جامعه علمی زمان وگنر قرار نگرفت بلکه به شدت مورد انتقاد هم قرار گرفت. دامنه این انتقاد‌ها بقدری بالا بود که وگنر با مشکلات جدی در پیدا کردن کار مواجه شد.

• انتقاد اصلی منتقدان نظریه اشتقاق قاره‌ها این بود که منشاء نیروی اشتقاق قاره‌ها چیست؟ آقای وگنر نتوانست جواب قانع‌کننده‌ای به سئوال منتقدان بدهد و نظریه او با مرگش در سال ۱۹۳۰ و وقوع جنگ جهانی دوم برای مدتی به فراموشی سپرده شد.

• وگنر منشاء نیروهای محرک اشتقاق قاره‌ها را نیروهای ناشی از جذر و مد می‌دانست. آقای هارولد جفری، ژئوفیزیکدان معروف انگلیسی، با محاسبات خود بدرستی نشان داد که نیروهای ناشی از جزر و مد بسیار کمتر از آن است که بتواند قاره‌ها را از جایش تکان دهد. او همچنین ثابت کرد که اصولا نمی‌توان توده‌های بزرگ جرم به اندازه قاره‌ها را بدون اینکه شکسته شوند بر روی کف اقیانوس‌ها کشاند!

Notes:

A fatal weakness in Wegener's theory was that it could not satisfactorily answer the most fundamental question raised by his critics: What kind of forces could be strong enough to move such large masses of solid rock over such great distances? Wegener suggested that the continents simply plowed through the ocean floor, but Harold Jeffreys, a noted English geophysicist, argued correctly that it was physically impossible for a large mass of solid rock to plow through the ocean floor without breaking up.