First page Back Continue Last page Overview Graphics
روش‌های مقاوم‌سازی ساختمان‌ها در برابر زلزله
یک چهار چوب کبريت را در نظر بگيريد که با 4 سنجاق به هم وصل شده و يک مربع را تشکيل داده است. اين شکل مدل ساده يک قاب ساختمانی يک طبقه و يک دهانه است که از آن برای تفهيم بهتر مطلب استفاده خواهد شد. مدل ساده مذکور، با کمترين نيرو از مربع به متوازی الاضلاع تغيير شکل می‌دهد، لذا پايدار نيست، و ساختمانی را نشان می‌دهد که در برابر زلزله (يا باد) مقاوم نشده است. برای مقاوم کردن ساختمان‌ها سه روش بسيار معمول است، که از يکی از آنها يا ترکيبی از آنها استفاده می‌شود.
اول، با تقويت کنج‌ها، مثلا افزودن يک چسب خوب علاوه بر سنجاق ها، اتصالات تقويت می‌شوند. در سازه واقعی اين مقصود با تمهيداتی در جوش‌کاری و اجزای اتصال فولاد، يا آرماتورگذاری بتن آرمه حاصل می‌شود.
دوم، با افزودن دو چوب ديگر به دو قطر مدل، شکل مربع را به چند مثلث تغيير می‌دهيم. تفاوت در اين است که مثلث به آسانی ناپايدار نمی‌شود، مگر با تغيير شکل زياد. اين روش در سازه بتن آرمه چندان کاربرد ندارد، ولی در سازه فولادی با افزودن اعضای قطری که مهار بندی (يا بادبندی) خوانده می‌شوند، روشی بسيار مؤثر و معمول است.
سوم، با افزودن يک جسم سخت، مثلا قرار دادن دست در کنار مدل، تغيير شکل آن نامحتمل يا حداقل کم و محدود می شود. در سازه های بتن آرمه و هم فولادی، ديوارهای يک پارچه بتنی که ديوار برشی نام دارند در سقفها و کفها مهار می‌شوند و جلوی تغيير شکل نامحدود و آزاد آن را می‌گيرند.